چرا چرخی که برای ما نچرخد باید دوباره اختراع شود؟

سلام

دوستان اکنون سالهاست (حدود 25 سال) که این حقیر برنامه می نویسم و تقریبا با همه تحولات و پیشرفتهای رایانه ای و نرم افزاری بزرگ شده ام. در طول این مدت نرم افزارهای مختلفی نوشته ام و البته قصد معرفی آنها را در اینجا ندارم. اما آنچه برایم از چند سال اخیر واضح و روشن شده آنست که ما ایرانی های مسلمان با دیدگاههای انقلابی و ایرانی اسلامی خود در جهان حرفی نو و غیر قابل هضم برای جهان مادی گرای فعلی داریم. وجود ما نمی تواند بر پایه اصول و روشهای آنها پایدار شود. نتیجه حرف ما تغییر و انقلاب در تمام جنبه های مادی جهان است زیرا جهان بینی الهی با جهان بینی مادی با هم سازگار نخواهند بود. پس ما باید جهانی نو پایه ریزی کنیم. جهانی بر اساس جهان بینی الهی. کلیه افراد با جهان بینی مادی در مقابل ما واکنش نشان می دهند و طبیعتا برای حذف ما تلاش می کنند. آنها تلاش خود را از تقابل خود با پیامبران آغاز کرده اند و در کربلا به اوج رساندند و البته تا ظهور مهدی موعود (عج) نیز ادامه می دهند.
از اختراع اولین چرخ تا آخرین فناوری بشر در جهان این سوال همیشه مطرح بوده و خواهد بود که آیا در جهت جهان بینی الهی هست یا نه؟
چرخ هایی که یکی پس از دیگری اختراع شده و می شوند و پایه اختراع آنها جهان بینی مادی، عقیده زندگی برای زندگی در این دنیا و پایان همه چیز بدون معاد است مطمئنا راه ما نباید باشد.

امروز کربلاییان راه حسین (ع) در همه عرصه ها وظیفه دارند اول در جهت خودشناسی و تشخیص جهان بینی الهی اقدام کنند و سپس دست خود را سر کاسه زانو گذاشته و با یک یا علی همت کنند و چرخی را که برای ما نچرخد دوباره اختراع کنند.

البته هر عاقلی می داند که اختراع مجدد چرخ معقول نیست اما این موضوع بشرط آنست که کنترل چرخ اختراع شده کامل در اختیار ما باشد و اغیار نتوانند با این اختراع به ما ضربه بزنند.

اکنون می بینیم که رایانه و نرم افزار به شکل امروزی اختراع ما نیست. کنترل آن در دست ما نیست. در حالی که انبوهی از مهندسان را در حوضه نرم افزار و رایانه داریم اما هر آن سایه تهدید "بمب اتمی سایبری" احساس می شود.

ما اولین ملت در تاریخ هستیم که اولین "موشک سایبری" علیه آن بکار رفت (استاکسنت Stuxnet) و هیچ بعید نیست که اولین "بمب اتمی سایبری" نیز برای ما استفاده شود. (مانند ژاپن که اولین بمب اتمی علیه آنها بکار رفت)

دوستان، بمب اتمب سایبری تنها در صورتی امکان وجود می یابد که همه بسترها اعم از نرم افزار و سیستم عامل و سخت افزار ما را دشمن ما طراحی و ساخته باشد و ما در این ساختار هیچ جایگاه موثری نداشته باشیم. (به مقالات قبلی در این سایت مراجعه کنید) ما کنترل و عنان خود را در دست دشمنان قسم خورده خود قرار داده ایم و هزاران نیروی متخصص با استعداد را بدون هیچ مدیریت راهبردی رها کرده ایم. (بدنیست اینجا و اینجا را هم  ببینید)

دشمن نیروی متخصص با استعداد ما را مدیریت می کند و از توان آنها مفت و رایگان بهره کشی می کند! ادامه این روند دیگر بس است. این خواب خرگوشی بس است. برخیزیم، ندای وجدان خود را بشنویم. خود را از خواب آلودگی و خواب زدگی بیدار کنیم. راه انقلاب اسلامی با این خمودگی و بی خیالی سازگار نیست.

ما باید سیستم عامل بومی طراحی کنیم. ما باید رایانه بومی طراحی کنیم. ما باید نرم افزارهای مورد نیاز خود را خود بنویسیم.

ره دراز است اما امید ما به خداست. برکت تلاش و کوشش ما توسط خدا تضمین می شود.

این حرکت می تواند دولتی باشد اما حرکت دولتی کیفیت حرکت مردمی را ندارد پس از فکر حمایتهای دولتی بیرون بیایید. حمایت فقط از طرف خداست پس توکل بر خدا و توسل به ائمه معصومین (ع) تنها راه است. پیروزی حتمی است.

همان طور که گفته شد عمده این پیشرفتهای رایانه ای بشر در همین 25 سال اتفاق افتاده است و اگر تعداد مهندسین موثر را جمع بزنید از مرتبه چند هزار نفر هم نمی شود. آنها برای ابداع و اختراع اولیه هر چیز هزینه زیادی کرده اند اما ابداع و اختراع مجدد هرچیزی از دفعه اول آسانتر است و هزینه کمتری را در بر می گیرد. ما با نگرشی نو می توانیم ساختارهای جدیدی را در زمانی کوتاه تر از 25 سال ایجاد کنیم. ساختارهایی که حتی بهینه ترند. مثلا چرا باید سیستم عامل اینگونه باشد و یا کار با فلان نرم افزار آنگونه؟...

مدل کار و همکاری ما چگونه باشد؟ جواب: بیایید بسیجی عمل کنیم.  این مدل ساده است، قبلا امتحان شده و جواب داده است... هر کس توان مدیریت دارد مدیریت کند، هرکس ایده پرداز است ایده بدهد، هرکس برنامه نویس است برنامه بنویسد و ... اما همه هم دل و هم راستا با هدف والای کسب رضای پروردگار و خالصانه کار کنیم. مستند سازی را محض رضای خدا انجام دهیم، برنامه را محض رضای خدا بنویسیم، کار هموطنان را محض رضای خدا بپذیریم و از آن با احترام و رعایت اجازه و حقوق استفاده کنیم. بیایید برای رضای خدا خود را بشکنیم، غرور و برتری جویی خود را بشکنیم و کار هموطن خود را بپذیریم و از آن استفاده کنیم. در قاموس ما برای آنچه خود انجام می دهیم این حکم عقلی حاکم باشد که اختراع مجدد چرخ ممنوع است (زیرا اینبار قرار است چرخ مزبور برای ما بچرخد). در انجام کارها از هرجا که می توانیم کار را شروع کنیم هر چند کوچک بنظر برسد. نگوییم خب این کار را که قبلا غربی ها انجام داده اند. ببینیم آیا کار مزبور قبلا توسط یک خودی (هموطن) با مستندات کافی انجام شده است یا نه آنگاه کار او را گسترش دهیم و یا تکمیل کنیم. تحقیق و مطالعه را صدر امور کاری قرار دهیم. دائم از روشهای کار غربی ها خود را مطلع کنیم چون قرار است "دوباره" اختراع کنیم. این موضوع زرنگی ما محسوب می شود.

بستر همکاری چه باشد؟ جواب: اینترنت، وبلاگ، وب سایت و سایتهای مدیریت و کنترل پروژه (و ردیابی باگ مانند آنچه در این سایت معرفی شده اند)... باور کنید 25 سال پیش غربی ها این امکانات ارتباطی امروز ما را نداشتند و اگر می داشتند خیلی بیش از این پیشرفت می کردند.

پس با توکل برخدا همه برخیزیم و با این شعار حرکت کنیم:

"چرخی که برای ما نچرخد باید دوباره اختراع شود"